In een druk bestaan is het goed om zo nu en dan eens even helemaal ‘uit te checken’. Ik ben vader van 2, werk veel en met plezier, doe vrijwilligerswerk, fiets graag en ren van afspraak naar afspraak, meestal zelf gemaakt dat dan weer wel, maar toch…
Behalve in de derde week september, dan ben ik ‘uit’, dat gaat al jaren zo. In die week trek in met vrienden de alpen in op de racefiets: simpel hotelletje: een goed bed en een warme douche zijn al voldoende, eenvoudig eten maar vooral lange tochten over zoveel mogelijk bergpassen: ik hou d’r van! M’n hoofd leegmaken om plek te maken voor nieuwe gedachten en tegelijkertijd kijken of mijn 40-plusbenen hier überhaupt nog zin in hebben, vrijwillig afzien heeft ook zo z’n charme hou ik mezelf dan maar voor.
Gevolgen van klimaatverandering
En toch wordt het de laatste jaren allemaal wat minder zorgeloos. (Even los van het “40-plus verval”, want dat wist ik van tevoren…). Op grote hoogte zijn de gevolgen van klimaatverandering anders zichtbaar dan wij hier op zeeniveau gewend zijn en op de fiets heb je alle tijd dit in je op te nemen (als je tenminste net zo langzaam bergop fietst als ik). Per jaar zie ik gletsjers kleiner worden en in stukken breken, overal zijn ‘de mannen van de tiefbau’ wegen aan het repareren die door steenlawines beschadigd zijn. Uit dennenbossen op de hellingen zijn immense percelen naar beneden gestort doordat de toplaag is uitgedroogd door warme zomers en de boomwortels geen houvast meer hebben.
Toen ik mijn bidon wilde bijvullen in een hut op de bergpas, bleek de waterdruk in de kraan te laag door een opgedroogde toevoerbeek. Een hijgend gesprek met een Zwitser, hij fietste veel harder dan ik aankon (niet eerlijk met een trainingsberg in je achtertuin, maar goed), leerde me dat enkele tientallen dorpen bedreigd worden door zomersteenlawines en extreme sneeuwval in de winter (14 meter sneeuw is al gemeten!). Je zult er maar wonen.
Geïnspireerd weer aan de slag met verduurzaming
Ik hoop dat ik de komende jaren ga zien dat we klimaatverandering een halt toeroepen, want ik ga steeds langzamer fietsen en heb dus steeds meer tijd om het in me op te nemen en ik wil niet meer met een lege bidon de afdaling in, alleen daarom al. Na zo’n week ga ik weer geïnspireerd en opgewekt aan de slag om samen met mijn team en (toekomstige) klanten te verduurzamen. Hoe? Laten we een stukje gaan fietsen, dan hebben we het erover…
Wil je meer weten over onze aanpak, klik hier voor meer informatie!
